ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΜΑΥΡΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ , ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΚΟΚΚΙΝΗ ΑΝΟΙΞΗ

Ο φόβος που βγάζει σε όλους τους άλλους η αποφασιστικότητα και η συνέπεια των αναρχικών ειναι τοσο φανερός οσο ποτε άλλοτε.
Όσοι κοινοβουλευτικοί ή εξωκοινοβουλευτικοί Aριστεροί συμμετείχαν στις πορείες για τον Γρηγοροπουλο, μαζι ή πιο πισω ή πιο μπροστά απο τα μπλοκ των αναρχικών, σταδιακά εξαφανίστηκαν.
Οι πορείες τους, πλεον, γίνονται 3 με 4 ωρες πιο νωρις δίνοντας ετσι καθαρά το μήνυμα πως οι αναρχικοί ειναι μονοι τους και οι αριστεροί απέναντι τους,  οπου φυσικά δεν θελουν με τιποτα τις συγκρούσεις μιας και αυτο τους χαλαει το προπαγανδιστικό τους καθήκον.
Εντεταλμένοι δημοσιογραφίσκοι Αριστερων - νεοΑριστερων και ψευτοΑριστερων φυλλάδων, τολμούν να κάνουν σύγκριση της ΜΑΡΦΙΝ με την οποια ενέργεια των αναρχικών λες και διαθέτουν αδιάσειστα στοιχεία για τον εμπρησμό της.
Μιντιακα μισθωμένοι παπαρες, επιχειρηματολογούν σε θεωρητικό επίπεδο της πλάκας και προσπαθούν να πείσουν πως οι αναρχικοι ειναι ειτε εγκληματικές ομάδες ειτε μονάδες.
Κανουν οτιδήποτε περνα από το στομα, το μυαλό και το χέρι τους προκειμένου να ανακόψουν την οποια εισροή νεων προς αυτόν το χώρο που αποδεικνύει συνεχώς πως ειναι ο μόνος καθαρός μέσα σ αυτη τη βρωμιά.

Επιχειρήματα του κώλου όπως "μα πως να εμπνεύσουν ; με μολότοφ ; " απαντώνται από μόνα τους 7 χρονια πριν, τον Δεκεμβρη του 2008.
Αν δεν υπήρχε η άμεση αντιδράση-άπαντηση των αναρχικών σπο την πρώτη στιγμη της δολοφονίας του Αλέξη, δεν θα κουνιόταν ψυχή, ουτε τοτε ουτε τώρα.
Επιχειρήματα οπως "παμε μαζικα, κατεβαίνουμε στις πλατείες, μεγαλη συμμέτοχη αλλά ειρηνικά " για την οποια επανάσταση ,ακυρώθηκαν επι του πρακτέου στις μεγαλειώδεις συναντήσεις των Αγανακτισμένων των 500.000 ή του ενος εκατομμυρίου στο Σύνταγμα. ...αλλαγή ; ουδεμία.

Οι αναρχικοι λοιπόν, χαλανε τη μανεστρα οποιουδήποτε κοινοβουλευτικού ή εξωκοινοβουλευτικού μορφώματος που με αγωνία ψάχνει πρόβατα για το δικό του μαντρί, που δεν δέχεται την επαναστατική ανατροπή και που θέλει αυτο να ελεγχει τα πράγματα στο βαθμό που νομίζει οτι μπορει.

Τα δυστυχισμένα επιχειρήματα αυτων των Αριστερων, που πολλές φορες μοιαζουν εντοιχισμένα μέσα σ αυτα των Δεξιών, θα έχουν αποτέλεσμα, ομως αυτό θα είναί μικρό.

Όσων αφορα τους σημερινούς ανέντακτους Αριστερους που αποφάσισαν καποια στιγμη να φύγουν από το οποιο Αριστερο κομματικοποιημένο κελί συμμετείχαν και που τωρα θεωρούν οτι το κατάφεραν, ειναι εξαιρετικά λιγοι δυστυχώς.
Οι υπόλοιποι άπλα εξακολουθουν να αυτόπροπαγανδίζονται με το ιδιο δηλητηριο που υπάρχει ακομα στο μυαλό τους.

Όποιος έχει το κουράγιο να κανει ειλικρινή αυτοκριτική, τοτε δεν εχει που αλλου να καταλήξει.
Ειτε ονομαζει τον εαυτό του αναρχικο ειτε οχι.
Γιατι ειναι απο τους ελάχιστους που γνωρίζουν, πως τζάμπα ελευθερία δεν χαρίζουν κανενος.

τοτε τι πως να περιμενεις απο αυτους τους ανθρωπους να τα βαλουν με το κεφαλαιο ;

Επειδη ο Λαφαζανης για καποιους μοιαζει (ισως) ως η μονη εναλακτικη ή οτι ψηφίζοντας τον θα ριξουν σφαλιαρα στον Τσιπρα κτλ κτλ... καλο θα ειναι να ριξουν μια ματια και λιγο πισω, στο εργο και τη σταση του αυτους τους 7 μηνες που ηταν Υπουργος.

εχουμε και λεμε λοιπον 

Ο Λαφαζανης σαν υπερυπουργος ενεργειας - περιβαλλοντος και αγροτικης πολιτικης ΔΕΝ προχώρησε σε καμια παραγωγικη ανασυγκροτηση.

ΔΕΝ τολμησε ουτε καν να υπογραψει την αποφαση παγωματος των εργασιων στις Σκουριες παροτι την ειχε ετοιμη.

ΔΕΝ τόλμησε ουτε καν να πεταξει κλοτσηδόν εξω απο το ΥΠΕΚΑ την εταιρια του Μελισσανιδη εφαρμόζοντας απλα την νομιμοτητα.  

ΔΕΝ εκανε ποτε δεκτη την προταση των συνδικαλιστων δασολογων του Συριζα για αμεση καταργηση των αντιδασικων ρυθμίσεων που ειχαν φερει τα τελευται χρονια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

ΔΕΝ εκανε απολύτως τιποτα σαν ''προϊστάμενος'' Υπουργος για να σταματησει το σχεδιο του Αναπ Υπουργου Αποστολου που αποχαρκτηριζει 50 εκατ στρέμματα δασικων εκτασεων και δασων.

και καποια ερωτηματα...

Δεν εχει τιποτα να μας πει για τον Στρατουλη που την εποχη Σαμαρα- Βενιζελου ηταν ο λαγος του ΣΥΡΙΖΑ οπου μαζι με τον θειο Φλαμπουταρη εκλεινα μυστικες συμφωνιες με τον τραμπουκο Μελισσανιδη και μαλιστα τη στιγμη που ο τελευταιος εστελνε μπραβους να χτυπήσουν τον κοσμο που αντιδρουσε στην καταστροφη του αλσους ;

Γιατι η αντιδραση του στην κινηση Τσιπρα που στις 22 Ιουνιου εστελνε προς τους δανειστες προταση - μνημονιο , ηταν να την υπερασπιστει βαπτίζοντας την ως ''συμβιβαστικη προταση που ανοιγει το δρομο σε μια επωφελή αμοιβαία συμφωνια'' ;

Γιατι δεν ειπε κουβεντα οταν τις παραμονες του δημοψηφισματος ο Τσιπρας υπεβαλε στον ESM προταση για νεο δανει και μνημονιο παραμυθιαζοντας τον λαο πως το δημοψηφισμα θα δωσει λυση ;

Και αφου ο λαος εδωσε λυση ...γιατι στηριξε και παλι τον Τσιπρα οταν το ιδιο βράδυ κιόλας του δημοψηφισματος μετρεψε το οχι σε ναι συγκαλώντας συσκεψη αρχηγων κανονίζοντας επι της ουσιας μια εθνικη μνημονιακη συμφωνια ;     

Αν μονο μεσα σε 1 μηνα, καταφερνει να κανει τετοιες θεαματικες κωλοτουμπες οπως αυτη του να περασει απο το σλιγκαν ''επιστροφη στη δραχμη'' στο...''συντεταγμενη εξοδος ΕΦΟΣΟΝ χρειαστει...

...και οταν γινονται τετοιες κινήσεις αλα Μαυρογιαλουρου , οπως αυτη του Στρατουλη και 3 ακομα βουλευτων της ΛΑΕ που αφου η βολη εκλεισε 27/8 ( και ενω στις 20 παραιτηθηκε η κυβερνηση) εκεινοι στις 26/8 θυμήθηκαν να καταθεσουν ερωτηση προς τους υπουργους Εργασιας και Οικονομικων με θεμα '' Κίνδυνος κατάρρευσης των σιδηροδρομικων λειτουργιων.... και αναγκη προσληψεων τακτικου προσωπικου''...

...τοτε τι πως να περιμενεις απο αυτους τους ανθρωπους να τα βαλουν με το κεφαλαιο ;    

Το ζήτημα της συμμετοχής στις δημοτικές εκλογές

Το ζήτημα της συμμετοχής στις δημοτικές εκλογές (*)

            Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μπούκτσιν ήταν ανέκαθεν υπέρ της συμμετοχής των αναρχικών στις τοπικές εκλογές. Μάλιστα είναι χαρακτηριστική η παρακάτω εξομολόγηση του Δημήτρη Ρουσσόπουλου, εκδότη του αναρχικού εκδοτικού οίκου Μπλακ Ρόουζ Μπουκς (Black Rose Books) σε συνέντευξή του στο περιοδικό Αρνούμαι, αναφορικά με το θέμα της συμμετοχής του ως υποψηφίου στις δημοτικές εκλογές στο Μόντρεαλ του Καναδά:

Ερώτηση: Δεν είναι αντιφατικό για έναν αναρχικό να συμμετέχει στις εκλογές;
Απάντηση: Εξαρτάται από το είδος των εκλογών. Μπορώ να ανέβω στο δεύτερο όροφο αυτού του σπιτιού και να σου φέρω κάποιον που λέγεται Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς Μπακούνιν, που μιλάει σχετικά. Να σου πω μια ιστορία. Όταν έρχεται ο Μπούκτσιν κοιμάται επάνω. Ήτανε κατά τις δωδεκάμισυ το βράδυ, όταν ακούω ξαφνικά «Α!, τι βρήκα!». Με φωνάζει λοιπόν και μου δείχνει μέσα σε μια συλλογή του Μπακούνιν μια ανάλυση που λέει ότι απ' όλα τα επίπεδα οργάνωσης του κράτους, το δημοτικό είναι πιο κοντά στην κοινωνία και είναι το επίπεδο που τα άτομα μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο. Μου λέει ο Μπούκτσιν «έχεις του Μαξίμωφ της συλλογή;». Πράγματι βρήκα τη συλλογή του Μαξίμωφ όπου ήταν πιο εκτεταμένο το απόσπασμα. Ο Μπακούνιν βέβαια δεν είπε ότι οι αναρχικοί πρέπει να κατέβουν στις εκλογές, αλλά ήθελε να κάνει τη διάκριση της πόλης και του κράτους.
Ο Μπούκτσιν λοιπόν έχει αναπτύξει όλη αυτή την ιδέα της τοπικής δράσης και του ελευθεριακού δημοτισμού. Αποτέλεσμα, εγώ που δεν ψηφίσει ποτέ στη ζωή μου, να κατέβω στις εκλογές. Ο Μπούκτσιν έγινε η αιτία γι' αυτό- ανάθεμά τονε. «Είσαι- είπε ο πιο συγκροτημένος, είσαι γνωστός, έχει δράση, πρέπει να κάνεις αυτήν την προσπάθεια.» «Καλά- λέω- θα το κάνω». 

Αν και ο παράγοντας των τοπικών ιδιαιτεροτήτων δεν είναι απαραίτητα και ο πιο θεμελιώδης για το ζήτημα των δημοτικών εκλογών, οφείλουμε να τονίσουμε ότι η κοινωνική πραγματικότητα του ελλαδικού χώρου είναι τελείως διαφορετική από εκείνη των ΗΠΑ ή του Καναδά. Η πρόταση του Μπούκτσιν για συμμετοχή στις δημοτικές εκλογές, ως ένα σημαντικό στοιχείο της στρατηγικής της ανάπτυξης ενός κινήματος με κατεύθυνση τον ελευθεριακό κοινοτισμό, είναι ένα στοιχείο που στην ελλαδική πραγματικότητα δεν έχει ιδιαίτερη αξία, ίσως και καμία αξία, γιατί απλούστατα υπάρχουν άλλα σημαντικότερα δεδομένα που παίζουν σημαντικότερο ρόλο. Το ίδιο ισχύει και για άλλες περιοχές. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η συμμετοχή στις δημοτικές εκλογές είναι ο μόνος τρόπος ανάδειξης των γνωρισμάτων μίας πολιτικής προς την κατεύθυνση της κοινοτικής αυτονομίας, του φεντεραλισμού και του ελευθεριακού κοινοτισμού; Ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι π.χ. το ζαπατιστικό κίνημα κακώς δεν συμμετέχει στις δημοτικές εκλογές που διοργανώνει το κράτος και ότι κακώς βασίζει την κοινοτική του οργάνωση σε δομές οργανωμένες από τους ίδιους τους Ζαπατίστας, όπως είναι τα συμβούλια καλής διακυβέρνησης; 
Είναι γνωστό ότι ο Μπακούνιν είχε ταχθεί υπέρ της ανάμειξης των επαναστατών με τα τοπικά ζητήματα, ακόμα και τότε που η επανάσταση πλανιόταν στις ευρωπαϊκές χώρες, και μάλιστα έκανε ειδική αναφορά, όπως ανέφερε και ο Ρουσόπουλος παραπάνω, στο ζήτημα των δημοτικών εκλογών:

Οι δημοτικές εκλογές είναι πιο κοντά στον λαό. Ο λαός, λόγω της οικονομικής κατάστασης στην οποία εξακολουθεί να βρίσκεται, είναι αναπόφευκτα αδαής και αδιάφορος, και γνωρίζει μόνο εκείνα τα πράγματα που τον επηρεάζουν πολύ. Οι άνθρωποι του λαού καταλαβαίνουν καλά τα καθημερινά συμφέροντά τους, τις υποθέσεις της καθημερινής ζωής. Πάνω όμως και πέρα απ΄ αυτά αρχίζει γι' αυτούς το άγνωστο, το αβέβαιο, και ο κίνδυνος του πολιτικού φενακισμού. Επειδή διαθέτουν άφθονο πρακτικό ένστικτο, σπάνια ξεγελιούνται στις δημοτικές εκλογές. Γνωρίζουν πάνω κάτω τις υποθέσεις του δήμου τους, ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τα ζητήματα αυτά, και ξέρουν πώς να διαλέξουν ανθρώπους που να είναι ικανότεροι να χειριστούν αυτές τις υποθέσεις. Στα ζητήματα αυτά, ο έλεγχος από τον λαό είναι μπορετό, διότι λαμβάνουν χώρα κάτω από τα μάτια των εκλογέων τους και αγγίζουν τα πιο μύχια συμφέροντα της καθημερινής ύπαρξής τους. Γι' αυτό τον λόγο είναι οι δημοτικές εκλογές παντού και πάντα οι καλύτερες, καθώς εφάπτονται περισσότερο με τα αισθήματα, τα συμφέροντα και τη θέληση του λαού .

Στο αμέσως όμως επόμενο απόσπασμα του Μπακούνιν (βάσει της επιμελημένης έκδοσης του Μαξίμοφ) παρατίθεται το εξής απόσπασμα:

Ακόμη και στους δήμους όμως η θέληση του λαού ματαιώνεται. Το μεγαλύτερο μέρος των υποθέσεων και των νόμων που έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ευημερία και τα υλικά συμφέροντα των κοινοτήτων, ολοκληρώνονται πάνω από το κεφάλι του λαού, δίχως αυτός να το προσέξει, να νοιαστεί γι' αυτό ή να παρέμβει σ' αυτό. Ο λαός συμβιβάζεται, παραδίδεται σε ορισμένες πορείες δράσης, και μερικές φορές καταστρέφεται χωρίς καν να το πάρει χαμπάρι. Οι άνθρωποι του λαού δεν έχουν την εμπειρία ούτε καν τον αναγκαίο χρόνο για να μελετήσουν όλα αυτά, και τα αφήνουν στους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους, οι οποίοι φυσικά εξυπηρετούν τα συμφέροντα της δικής τους τάξης, τους δικού τους κόσμου, και όχι του κόσμου του λαού, και των οποίων η μεγαλύτερη τέχνη συνίσταται στο να παρουσιάζουν τα μέτρα και τους νόμους τους με τον πιο καθησυχαστικό και λαϊκό χαρακτήρα. Το σύστημα της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης είναι ένα σύστημα υποκρισίας και συνεχών ψευδών. Χρειάζεται την ηλιθιότητα του λαού ως αναγκαία συνθήκη της ύπαρξής του, και στηρίζει τους θριάμβους του σ΄ αυτή την πνευματική κατάσταση του λαού .

Ίσως σε αυτό το δεύτερο απόσπασμα του Μπακούνιν, όλοι μας να βλέπουμε πιο έντονα την πραγματικότητα που μας περιτριγυρίζει.
Οι δημοτικές-νομαρχιακές αρχές αποτελούν σήμερα τους πιο εξαχρειωμένους θεσμούς της ελληνικής επικράτειας, συμπληρώνοντας το σύστημα πελατειακών σχέσεων, καθώς και την κυριαρχία του παρασιτισμού και μιας γενικευμένης νοοτροπίας εργολαβισμού και ρεμούλας, διεισδύοντας πολύ αποτελεσματικότερα στις τοπικές κοινωνίες απ' ότι ο βασικός κρατικός μηχανισμός. Οποιαδήποτε περαιτέρω περιγραφική αναφορά στην κατάσταση αυτή είναι άνευ σημασίας. Η απλή συμμετοχή σε ένα δημοτικό ή νομαρχιακό συμβούλιο, με έναν και δύο αντιπροσώπους, το μόνο που καταφέρνει είναι να συμβάλλει στην συνενοχοποίησή σου γι' αυτό το διεφθαρμένο σύστημα αντιπροσώπευσης, ενώ ταυτόχρονα παραμένεις θεατής των εξελίξεων. Ένα τέτοιο παράδειγμα, που δεν είναι άσχετο, είναι ο καταποντισμός της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης στις τελευταίες εθνικές εκλογές στην Ιταλία. Η συμμετοχή της με έναν-δύο υπουργούς σε ένα κυβερνητικό σχήμα που εφάρμοζε μία αντιλαϊκή πολιτική την οδήγησε σε εκλογική συντριβή στις επόμενες εκλογές. Σε αυτό το σημείο θα μπορούσαμε να πούμε ότι συμφωνούμε με τη θέση της Μαλίνα που παραθέτει η Μπιλ:

Ναι, οι άνθρωποι θα έπρεπε να καταλάβουν τον τοπικό έλεγχο σε επίπεδο κοινότητας- όχι, όμως, μέσω των τοπικών κυβερνήσεων, οι οποίες μέσω των κομματικών γραμμών, είναι πάντα προσκολλημένες στο κράτος και στις ομοσπονδιακές κυβερνητικές δομές. Αντιθέτως, θα έπρεπε να πάρουν τον έλεγχο δημιουργώντας κοινοτικές δομές από τα κάτω. Τέτοιες δομές δεν θα υπάρχουν παράλληλα με τις κυβερνητικές δημοτικές δομές αλλά στην πραγματικότητα θα αποσπάσουν την εξουσία από αυτές. 

Είναι αλήθεια ότι η αμεσοδημοκρατική μας ζύμωση, η διερεύνηση αυτής της δύσκολης και αιώνιας υπόθεσης που λέγεται «κοινωνική αυτονομία», είναι ένα ζήτημα που μπορεί να προχωρήσει αποτελεσματικά με τη δημιουργία τοπικών συνελεύσεων, επιτροπών ή συμβουλίων γειτονιάς, τοπικών κινήσεων βάσης, και όχι με την εμπλοκή σε μία λογική αύξησης των θέσεων στην αίθουσα συνεδριάσεων της εκάστοτε δημοτικής αρχής. Ο ελευθεριακός κοινοτισμός είναι ασφαλώς αυτό που πολύ απλά προσδιόρισε ο Μπούκτσιν ως μία διεργασία μετατροπής του ψηφοφόρου σε έναν πραγματικά ενεργό πολίτη. Επίσης, είναι η απτή και άμεση προσέγγιση του επαναστατικού προτάγματος του ελευθεριακού κομμουνισμού, εφόσον απέναντι στην κυριαρχία του ιδιωτικού κεφαλαίου ή του κρατικού χαρακτήρα των πραγματικά δημόσιων πεδίων υπηρεσιών (π.χ. παιδεία, υγεία, μεταφορές, κ.λ.π.), ο ελευθεριακός κοινοτισμός προτάσσει την ανάπτυξη κοινοτικά ελεγχόμενων σχετικών δομών. Θεωρούμε ότι ένα πραγματικό ριζοσπαστικό κίνημα οφείλει να αναπτύξει κινήσεις βάσης στα σημαίνοντα κοινωνικά πεδία (εργασία και περιοχή κατοικίας), με τρόπο που η έννοια της τοπικότητας να έχει σημαντικό ρόλο στον τρόπο οργάνωσης όλων αυτών των δομών. Η απόσπαση του απόλυτου ελέγχου της ζωής μας από το κράτος και την εντεινόμενη εργασιακή βαρβαρότητα μπορεί να γίνει ένα μαχητικό κίνημα αντίστασης, το οποίο στις προτεραιότητές του θα έχει και την ανάπτυξη δομών και οργανισμών, σε τόπους γόνιμους, που θα αποτυπώνουν το πρόταγμα και την κουλτούρα μιας (αντι-)κοινωνίας. Στον βαθμό που σε ορισμένες περιοχές μπορούν οι δομές αυτές να έχουν μία ισχυρή κοινωνική βάση και μία ισχύ που μπορεί να αναμετρηθεί με εκείνη των δημοτικών αρχών, ο τρόπος για την πλήρη αποδυνάμωση των δημοτικών αρχών αποτελεί πλέον ένα τεχνικό ζήτημα και όχι θεμελιώδες για την ανάπτυξη του ελευθεριακού κοινοτισμού. 
Είναι χαρακτηριστικό ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Paco Ignacio Taibo II «Η ζωή η ίδια», στο οποίο περιγράφει έναν κόκκινο δήμο:

Υπάρχουν δύο ημερομηνίες που μνημονεύονται τακτικά στις συζητήσεις με τη ΛΑ.Ο., τη λαϊκή εξουσία της Σάντα Άννα: η διαδήλωση της 20ης Απριλίου και η συγκέντρωση της 24ης Δεκεμβρίου. Περιέργως, η ημερομηνία της εκλογικής νίκης (νομίζω ήταν Αύγουστο) δεν μου έρχεται στο μυαλό, όταν μαζεύω υλικό από τις συζητήσεις αυτών των ημερών που απλώνουν τους ιστούς τους μες στο κεφάλι μου. Σου δημιουργείται η εντύπωση, κι εδώ πάλι ερμηνεύω αντί να αφηγούμαι, ότι η νίκη ήταν συνέπεια ΤΗΣ διαδήλωσης, γιατί αυτή είναι Η διαδήλωση, αν και θα πρέπει να μου μίλησαν και γι΄ άλλες τρεις που έχουν τις προσωπικότητές τους και την ιδιαίτερη δόξα τους..

Οποιαδήποτε αμεδημοκρατική πολιτική διαδικασία προτείνεται από τα πάνω -και οι θέσεις ενός δημοτικού συμβουλίου είναι από τα πάνω-, δίχως να έχει γίνει πράξη, βίωμα και συνείδηση των ίδιων των ανθρώπων, είτε δεν ακολουθείται από κανέναν είτε αποτελεί άλλη μία περίπτωση πλήρους αλλοίωσης σημαντικών για την επαναστατική προοπτική εννοιών και μέσων. 

(*) απόσπασμα κειμένου απο την περιοδική έκδοση για τον ελευθεριακό κοινοτισμό Ευτοπια

ΣΥΡΙΖΑ εναντιον Αναρχικων

 Είναι φανερο πως μετα την απόλυτη κωλοτουμπα του ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερα κατατροπώθηκε και ότι θα κανει αμαν να ξανασηκώσει κεφαλι .

Στα νεα παιδια που μπαίνουν στο πολιτικο σύστημα η εικονα της αριστερας σβήνει με γρηγορους  ρυθμούς  κι αυτό εχει ως  αποτελεσμα να ‘’ψαχτουν ‘’ αλλου.

Το ‘’ αλλου’’ περιέχει 3 εκδοχες, απολιτικ – χρυση αυγη - αναρχια ….

Η 1η βολευει αφανταστα το υπάρχον πολιτικο συστημα του ηγήτορα ΣΥΡΙΖΑ.  

Η 2η είναι ευκολα αντιμετωπίσιμο ακλουθώντας ως οδηγό τις παλιές πρακτικές  των προηγούμενων κυβερνήσεων .

Και …

Η 3η … οπου είναι λίγο πιο πολύπλοκη ως προς την αντιμετώπιση της  και σαφως πιο  επικίνδυνη.

Ξερουν ότι ένα κομματι ( και μαλιστα ισως αρκετα μεγαλο )θα στραφει προς τα εκει. Δεν πρεπει να ξεχνάμε τη δηλωση του Αλαβανου μετα τον Δεκεμβρη του ’08 όταν ειπε πως  η μεγαλύτερη ηττα της Αριστεράς ηταν που δεν μπορεσε να απορροφήσει τους νεους του Δεκεμβρη…

 ‘’μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη γνώμη μου( Αλαβανος ), ηταν που δεν είχαμε δει στο άρθρο 16, ήττα με μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην όλη εξέλιξη της πολιτικής ζωής δηλαδή το ότι ο χώρος των αντιεξουσιαστών και μάλιστα ο σκληρός χώρος των αντιεξουσιαστών μπόρεσε να αναπτύξει μια ηγεμονική παρουσία με τις δράσεις και τις μορφές που χρησιμοποιεί οι οποίες επηρεάζουν την πολιτική ζωή.’’

‘’ Το αρνητικό για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν είχε την ικανότητα να δώσει συνέχεια στον Δεκέμβρη. Δεν μπόρεσε να θέλξει τα πιο πρωτοπόρα, τα πιο ατίθασα, τα επαναστατικά πνεύματα, τους αντισυμβατικούς μικρούς ηγέτες, τους μικρούς Γαβριάδες. Οι συμβατικοί κώδικες, η κομματικοποιημένη γλώσσα, οι ιεραρχικές πρακτικές νέων στελεχών στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ δεν απαντούσαν στη δίψα για ελευθερία μιας επαναστατημένης νεολαίας. Η συντριπτική μας ήττα ήταν ότι οι περισσότεροι μικροί ήρωες του Δεκέμβρη στράφηκαν στον αντιεξουσιαστικό χώρο.’’

Αυτά λοιπον είναι μαθηματα για τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποιος σαν γνήσιο μετεξελιγμένο καπιταλιστικό  κομμα, προβλέποντας αυτή την ρωγμη, βαζει μπρος την μηχανη Πανουση (με εντολες Αλεξη και συμβουλων του )  να επιτεθεί στον αναρχικο χωρο ‘’κοβοντας του τον αερα’’… 

Οι επιθεσεις στις καταληψεις , η ''βρωμα'' και καλα ξενων πρακτόρων που πετανε μολοτοφ …όλα γινονται  βαση σχεδιου π.χ… ; … ακολουθει Πανουσης στα καλυτερα του

 «Εγιναν 145 καταλήψεις τα τελευταία 15 χρόνια. Από αυτές οι  20 αφορούν την πρόσφατη υπόθεση του Ρωμανού… Υπάρχει ανομία. Πόσες βίλες είναι καταλυμένες τα τελευταία 20 χρόνια και δεν γίνεται τίποτα;» «15χρονα κοριτσια ρίχνουν μολότοφ, μπαχαλάκηδες, η τρομοκρατία απειλεί την Δημοκρατία. Υπάρχει  40 χρόνια ένοπλη βία».'

Αυτό λοιπον είναι το εσωτερικο σχεδιο του ΣΥΡΙΖΑ , ελπιζω ότι συντομα ο χωρος θα ανασυγκροτηθεί και ότι ολοι οσοι καταλαβαινουμε τι μας γινεται θα ειμαστε εκει, μαζι του.  

ειμαι ενα απλο ψιτ

Για να φτασω, ιδεολογικά, απο κει που ημουν σε αυτο που ειμαι σημερα εχω κανει πολυ μεγαλο αγωνα.

Ημουν ενας καραδεξιος με ολες τις προδιαγραφές να ειμαι σημερα χρυσαυγιτης .

Και τώρα ακουμπω με το ενα χερι την αναρχία υπερασπιζοντας της οσο μπορω και πνευματικά και σωματικά.

Ευτύχησα να μην εχω κανέναν μεντορα σ αυτη την αλλαγή, ετσι η πορεία μου ειναι συνειδητή. 

Σαν δεξιός εμαθα να μισω τους αριστερούς, σαν αριστερος να συμπαθήσω τους ακροαριστερους, σαν ακροαριστερος να μισήσω τους δεξιους χλευάζοντας την αριστερα συμπαθώντας τους ανένταχτους και σαν ανένταχτος ( που ακομα εκει θεωρω πως ανήκει ενα μεγαλο κομμάτι μου ) να ερωτευθώ  τους αναρχικούς.

Μακαρι να μπορουσα να με αποκαλώ αναρχικο, τα κατάλοιπα ομως ολων αυτών των ''σταθμων'' σ αυτη τη πορεία μερικες φορες ειναι πολυ πιο δυνατά απο μενα.

Θεωρώ οτι ειμαι πολυ ατομιστής για να χαρακτηριστώ αναρχικός και πολυ ουτοπιστής για να χαρακτηριστώ αριστερος.

Μάλλον ειμαι ενα απλο ψιτ... σαν αυτο που το ''ψιτ'' που ειπε η 17Ν στον μπατσο του ΑΤ Βυρωνα.

Αχ κατακαημένε Βαξεβανη

Αχ κατακαημένε Βαξεβανη, τι νομιζες ; ότι θα έβλεπαν τον βασικο εκπρόσωπο του ελληνικού καπιταλιστικού συστήματος, έναν καραβαμμένο τεχνοκράτη που ουδεμία σχεση εχει με την αριστερά, τον τυπο που έκανε διαφημίσεις με τον Καμπουρακη για το protagon του Σταύρου, που μόλις τελειώσει την εδώ ‘’θητεία‘’του θα αριβάρει για αλλα πανεπιστήμια … και οι αναρχικοί θα τον έραιναν με ροδοπέταλα ;
Ακου μαλάκα, αυτους που ονομάζεις ανόητους ή προβοκάτορες ( παντα αυτό έκανες )  είναι ότι πιο μαγικο μες αυτό το μπουρδελο και στο λεει αυτό ενας μαλακας που για αρκετα χρονια ηταν καραδεξιος.
Κράτα λοιπον το μισθο της αμαρτίας σου, το μούλικο καρμα σου και τα λιμαρισμένα σακάκια που εκπροσωπείς    και τράβα αλλου να κάνεις σεφτέ.
Το πορτρέτο του κινήματος το ζωγραφίζουν οι δρόμοι, κάτσε στον προαστιακό σου αιώνα και άντε και γαμησου.

Οι Λουϊζης Ριανκουρ

Οι Λουϊζης Ριανκουρ, δλδ εμείς, ανήκουμε σε μια χαλασμένη παρτίδα ανθρώπων που η πολιτική σκέψη και στάση τους διαμορφώθηκε χάρη στην ευγενική χορηγία των πράξεων και κείμενων της 17Ν, της Γλυκείας Συμμορίας και του Μπορίς Βιαν, του περιοδικού Αγκάθι του Θανάση και του μάγου Τζιμ Μορισον αλλα και από μια σειρά μικρών άτυχων περιστατικών που βοήθησαν κι αυτά στο να παρεκκλίνουμε της προγραμματισμένης πορείας που το κράτος είχε σχεδιάσει για εμάς.

Συμμετέχοντας στο κοινωνικοκαταναλωτικό σύστημα ως ανθρωπάκια της διπλανής πόρτας υπήρξαν τεράστιοι περίοδοι που μοιραστήκαμε ρόλους, κρυφά και φανερά, κοροϊδευτικούς προς αυτό, αυτοπεριθωριοποιημένοι έχοντας σώας τας φρένας ελάχιστες στιγμές, γωνιακοί τύποι, καθάρματα, ξεκούμπωτοι υπήκοοι σ ένα βασίλειο με ρόμπες και κάποιες φορές άμορφοι σαν μανεκέν.

Ξεκινήσαμε φυλακισμένοι σε χωριά για να συνεχίσουμε τον προαυλισμο μας στην πόλη.
Θεωρούμαστε λάθος επιλογές από κάποιους, απλά εμείς κάνουμε το σωστό μας.
Μοιάζουμε τέρατα κάτω από τα ρούχα μας, δεν είμαστε αδέσποτοι αθώοι και κυρίως όχι δωρεάν.

Παρότι η συμμορία μας αποτελείται από ενήλικες και ανήλικους ανθρώπους, σκύλους και γάτες, αποφασίσαμε εδώ και καιρό ύπουλα αλλά τρυφερά να αρμέγουμε ανάσταση ιδεών, να γαμαμε καπνίζοντας κενά, να γελάμε άνευ πληρωμής, να παράγουμε κούφιο μυρωδάτο αέρα και να λιντσάρουμε χαφιέδες με σικέ ή εντός πραγματικότητας τρόπους.

Σας χαιρετίζουμε με την ατάκα που μας συντροφεύει τα τελευταία χρόνια
‘’μύρισε ο ουρανός μουνί κι αγάπησα τα πάντα’’