O Αλέξης είναι πάντα εκεί. Οταν ανοίγει η πόρτα του καταστήματος της οδού Βουκουρεστίου, η γυναίκα με τα μαύρα ρούχα βάζει πλάι στη φωτογραφία του μονάκριβου γιου της ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και τα αγαπημένα του ζαχαρωτά. Κάθε μέρα, σαν μια μικρή ιεροτελεστία, η Τζίνα Τσαλικιάν, φέρνει στον Αλέξη λουλούδια και γλυκά, σαν να είναι εκεί. Σαν να σταμάτησε ο χρόνος... σαν να περιμένει να μπει μέσα και να την αγκαλιάσει ο Αλέξης της. Το γέλιο και τα λαμπερά του μάτια, αποτυπωμένα σε αυτήν τη φωτογραφία, είναι σήμερα η μοναδική συντροφιά της.
«Αρνούμαι να ανοίξω τηλεόραση και εφημερίδες. Δεν θέλω να δω τα πρόσωπα των δολοφόνων του παιδιού μου. Δεν θέλω να συγκεκριμενοποιήσω την όψη του δολοφόνου που σκότωσε τον γιο μου». Είναι τα λόγια της μητέρας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, του 15χρονου μαθητή που δολοφονήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 στα Εξάρχεια. Λόγια που εκμυστηρεύθηκε σε πρόσωπο του στενού οικογενειακού της περιβάλλοντος, με το οποίο συνομίλησε το «Εθνος της Κυριακής».
H εν ψυχρώ δολοφονία του αγοριού που συγκλόνισε το πανελλήνιο, έρχεται και πάλι στο προσκήνιο, δύο εβδομάδες πριν από το ετήσιο μνημόσυνο. Η κ. Τζίνα Τσαλικιάν που στις 20 Ιανουαρίου του 2010 θα αναγκαστεί να αντικρίσει τελικά στις δικαστικές αίθουσες το πρόσωπο του Επαμεινώνδα Κορκονέα, το χέρι του οποίου αφαίρεσε τη ζωή του γιου της, ζει αυτές τις μέρες ένα νέο δράμα.
Η ίδια εκφράζει την πικρία της για το ότι η μεταφορά της έδρας της δίκης στην Αμφισσα αποδυναμώνει το δικαίωμα να υπερασπιστούν τη μνήμη του αθώου 15χρονου παιδιού. Φοβάται ότι αυτή η απόσταση θα στερήσει από τους μάρτυρες τη δυνατότητα να παραστούν στη δίκη, κι αυτός ο φόβος γίνεται μέρα με τη μέρα ο καινούργιος της Γολγοθάς.
«Το παιδί μου υπήρξε θύμα μιας πρωτοφανούς εκστρατείας κατασυκοφάντησης από τους δράστες και τους συνηγόρους τους. Με ενδιαφέρει πρωτίστως η αποκατάσταση της μνήμης του γιου μου, όπως ακριβώς ήταν. Τον κ. Κούγια όλοι τον γνωρίζουν ποιος είναι. Κι όμως συνεχίζουν να του δίνουν βήμα να μιλάει. Η τηλεόραση αυτού του είδους μοιάζει με ρωμαϊκή αρένα. Γι’ αυτό και αρνούμαι να βγω. Η δική μου οδύνη δεν θα αφήσω να γίνει δημόσιο θέαμα» λέει η μητέρα του Αλέξη ένα χρόνο μετά τον θάνατό του.
«Δεν ελπίζω ότι η ζωή μου θα γίνει καλύτερη με την τιμωρία των ενόχων. Θέλω όμως να μην πάει χαμένος ο θάνατος του παιδιού μου. Αυτό με βασανίζει... Ο θάνατός του, να βγάλει κάτι καλό. Θα είναι παρηγοριά για μένα. Να κάνει περισσότερο ευαίσθητους τους ανθρώπους που κατέχουν την εξουσία και να γίνει κάτι καλό για τη νεολαία. Οι γονείς ίσως τώρα να αφιερώνουν πιο πολύ χρόνο στα παιδιά τους, γιατί δεν είναι δεδομένο ότι τα παιδιά τους θα τα δουν το βράδυ επιστρέφοντας στο σπίτι τους να είναι εκεί...».
Στον τάφο του Αλέξη η μητέρα του διάλεξε να χαραχθούν στίχοι του Αμλετ που, μεταξύ άλλων, αναφέρουν τη φράση: «Πείτε για μένα...».
Αυτό ζητά και εκείνη. Να μιλήσουν όλοι για το παιδί και να πουν αλήθειες.
Από αύριο οι δικηγόροι της οικογένειας Τσαλικιάν αρχίζουν σειρά νομικών επαφών με τις εμπλεκόμενες πλευρές, έτσι ώστε να βρεθεί τρόπος ανατροπής της απόφασης για τη διεξαγωγή της δίκης στην Αμφισσα. Μέσω των δικηγόρων τους, ζητούν η δίκη του Επαμεινώνδα Κορκονέα και του Βασίλη Σαραλιώτη, να διεξαχθεί στις φυλακές Κορυδαλλού. Ο Επαμεινώνδας Κορκονέας κατηγορείται για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο, ενώ ο συνάδελφός του, Βασ. Σαραλιώτης, για απλή συνεργία. Η μητέρα του Αλ. Γρηγορόπουλου, Τζίνα Τσαλικιάν, με επιστολή της ζητεί η δίκη να γίνει στην Αθήνα. Το αίτημα διαβίβασε και περιμένει απάντηση, στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ο δικηγόρος της οικογένειας Δ. Τσοβόλας, επιμένοντας στο να γίνει η δίκη στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού.
Η κ. Τζίνα Τσαλικιάν αναφέρει τα εξής:
«Με τη μεταφορά της έδρας αποδυναμώνεται το δικαίωμά μου να υπερασπίσω τη μνήμη του αθώου 15χρονου νεκρού γιου μου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ο οποίος υπήρξε και θύμα μιας πρωτοφανούς εκστρατείας κατασυκοφάντησής του από τους δράστες, το οικογενειακό τους περιβάλλον και τον κ. Κούγια, διότι:
1 Παρακωλύεται ουσιαστικά η ομαλή διεξαγωγή της δίκης με το να παρεμποδίζεται η προσέλευση μαρτύρων (μεταξύ των οποίων υπάρχουν και μαθητές), οι οποίοι καλούνται να διανύσουν μεγάλη απόσταση έως το δικαστήριο της Αμφισσας.
2 Αντικαθίστανται ένορκοι οι οποίοι τελούν σε άμεση τοπική σχέση με τα περιστατικά με άλλους που δεν έχουν αυτό το προσόν.
3 Περιορίζεται κατά πολύ η αρχή της δημοσιότητας της δίκης. Κάνω λοιπόν έκκληση στη συντεταγμένη πολιτεία να αποκαταστήσει αυτή την αδικία και να διεξαχθεί η δίκη στην Αθήνα».
Ενας ολόκληρος χρόνος κύλησε για την τραγική μάνα, μέσα στον πόνο και στη θλίψη.
«Της φαίνεται αδιανόητη η απόφαση να γίνει η δίκη τόσο μακριά από την Αθήνα. Πώς θα πάνε μάρτυρες οι οποίοι είναι παιδιά, είναι μαθητές, να μείνουν ίσως και μέρες τόσο μακριά από τα σπίτια τους δεχόμενα, μάλιστα, και την πίεση της υπεράσπισης των δολοφόνων... Οι αυτόπτες μάρτυρες ήταν μαθητές. Είναι παιδιά. Πώς θα υποστούν αυτή την ταλαιπωρία αυτά τα παιδιά που είναι τα μόνα που μπορούν να υπερασπιστούν τη μνήμη του φίλου τους.
Μόνο αυτά ξέρουν ποιος ήταν ο Αλέξανδρος. Αυτό αναρωτιέται συνέχεια η μητέρα του Αλέξανδρου», μας λέει άνθρωπος από το στενό οικογενειακό περιβάλλον της μητέρας με τον οποίο συνομιλήσαμε:
«Ολοι μας φοβόμαστε ότι δεν θα έρθουν οι μάρτυρες. Θεωρούμε επίσης ότι παραβιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα με αυτή την απόφαση. Παραβιάζονται τα δικαιώματα της μητέρας και της οικογένειας του παιδιού. Η πολιτεία δείχνει τρομερή έλλειψη ευαισθησίας.
Η Τζίνα είναι ένα πολύ ευαίσθητο άτομο. Πέρασε μόνη της αυτές τις φοβερές μέρες και νύχτες μετά το θάνατο του παιδιού. Επηρεάστηκε πολύ και από την έλλειψη ενδιαφέροντος της πολιτείας.
Η μητέρα του Αλέξη θεωρεί ότι η μνήμη του παιδιού της σπιλώθηκε βάναυσα από την πλευρά του θύτη και το κυριότερο που ζητά από αυτήν τη δίκη είναι η αποκατάσταση της αλήθειας: «Διέσπειραν αθλιότητες για το παιδί μου. Μια μάνα που χάνει το παιδί της, δεν βγαίνει σε αντιπαράθεση με τον κ. Κούγια. Δεν με ενδιαφέρει τόσο η τιμωρία όσο το να ειπωθεί η αλήθεια για την προσωπικότητα του γιου μου όπως ήταν και όχι όπως θέλησαν να τον παρουσιάσουν. Κάποιος που σέβεται τον εαυτό του δεν μπορεί να δίνει βήμα στον άνθρωπο που σπίλωσε τη μνήμη ενός 15χρονου παιδιού».
Για τη μάνα του 15χρονου αγοριού ο χρόνος σταμάτησε τον περασμένο Δεκέμβρη.
«Ευτυχώς που υπάρχει το μαγαζί και απασχολείται. Η δουλειά την κρατά ζωντανή», λένε οι φίλοι της. Η επαφή της με τον έξω κόσμο περιορίστηκε σε αυτό το μαγαζί. Ούτε τηλεόραση ούτε εφημερίδες ούτε τίποτε.
Η αδερφή του Αλέξη, φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο, χρειάστηκε να διανύσει πολύ δρόμο με τον ψυχολόγο μέχρι να συνέλθει, όσο είναι δυνατόν αυτό να γίνει ένα χρόνο μετά το συμβάν. Η Πένυ, η φίλη του Αλέξη Γρηγορόπουλου, για την οποία προοριζόταν η χρυσή καρδούλα που βρέθηκε στις τσέπες των ρούχων του νεκρού αγοριού, με τη βοήθεια ψυχολόγου έμαθε να συνεχίζει χωρίς τον φίλο της. Ολοι τους, οικογένεια και φίλοι, χρειάστηκε να διανύσουν μια αβάσταχτη διαδρομή πόνου και δακρύων μέχρι να είναι ικανοί να σταθούν στα πόδια τους.
Δεν τους ενδιαφέρουν οι εκδηλώσεις, οι διαδηλώσεις και οι άλλες μορφές αντίδρασης σε αυτό που συνέβη. Τους νοιάζει μόνο να κρατηθεί ζωντανή η μνήμη του Αλέξη.
Ο δικός τους άνθρωπος, το μικρό αγόρι, δεν γυρίζει πίσω όσα χρόνια τιμωρίας κι αν δοθούν στον Κορκονέα. Ολοι τους ζητούν δικαιοσύνη. Θέλουν να τιμωρηθεί ο δολοφόνος, αλλά θα ήσυχοι θα είναι όταν ο κόσμος μάθει ποιο πραγματικά ήταν το παιδί τους:
«Θυμάμαι μια φορά ήμουν μπροστά που η μητέρα του μάλωνε τον Αλέξανδρο γιατί γύρισε στις 11 για παράδειγμα, κι όχι στις 10, και το παιδί αντί να αντιδράσει όπως όλα τα παιδιά στην ηλικία του, βούρκωσε και κλείστηκε στο δωμάτιό του.
Τέτοιο παιδί ήταν ο Αλέξης μας. Κι αυτό πρέπει να το ακούσουν από τους καθηγητές και τους συμμαθητές του όλοι στη δίκη».
απο ΠΡΕΖΑ TV
22-11-2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου