Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Οι Λουϊζης Ριανκουρ

Οι Λουϊζης Ριανκουρ, δλδ εμείς, ανήκουμε σε μια χαλασμένη παρτίδα ανθρώπων που η πολιτική σκέψη και στάση τους διαμορφώθηκε χάρη στην ευγενική χορηγία των πράξεων και κείμενων της 17Ν, της Γλυκείας Συμμορίας και του Μπορίς Βιαν, του περιοδικού Αγκάθι του Θανάση και του μάγου Τζιμ Μορισον αλλα και από μια σειρά μικρών άτυχων περιστατικών που βοήθησαν κι αυτά στο να παρεκκλίνουμε της προγραμματισμένης πορείας που το κράτος είχε σχεδιάσει για εμάς.
Συμμετέχοντας στο κοινωνικοκαταναλωτικό σύστημα ως ανθρωπάκια της διπλανής πόρτας υπήρξαν τεράστιοι περίοδοι που μοιραστήκαμε ρόλους, κρυφά και φανερά, κοροϊδευτικούς προς αυτό, αυτοπεριθωριοποιημένοι έχοντας σώας τας φρένας ελάχιστες στιγμές, γωνιακοί τύποι, καθάρματα, ξεκούμπωτοι υπήκοοι σ ένα βασίλειο με ρόμπες και κάποιες φορές άμορφοι σαν μανεκέν.

Ξεκινήσαμε φυλακισμένοι σε χωριά για να συνεχίσουμε τον προαυλισμο μας στην πόλη.
Θεωρούμαστε λάθος επιλογές από κάποιους, απλά εμείς κάνουμε το σωστό μας.
Μοιάζουμε τέρατα κάτω από τα ρούχα μας, δεν είμαστε αδέσποτοι αθώοι και κυρίως όχι δωρεάν.
Παρότι η συμμορία μας αποτελείται από ενήλικες και ανήλικους ανθρώπους, σκύλους και γάτες, αποφασίσαμε εδώ και καιρό ύπουλα αλλά τρυφερά να αρμέγουμε ανάσταση ιδεών, να γαμαμε καπνίζοντας κενά, να γελάμε άνευ πληρωμής, να παράγουμε κούφιο μυρωδάτο αέρα και να λιντσάρουμε χαφιέδες με σικέ ή εντός πραγματικότητας τρόπους.
Σας χαιρετίζουμε με την ατάκα που μας συντροφεύει τα τελευταία χρόνια
‘’μύρισε ο ουρανός μουνί κι αγάπησα τα πάντα’’

Δεν υποστηρίζω πως είμαι Αναρχικός, αλλά πως υποστηρίζω την Αναρχία.

Ανήκω σ αυτή τη μεριά που καταλαβαίνει πότε τα νέα αφεντικά παίρνουν τη θέση των παλιών, πότε η κατσαρόλα περνά από το ένα χέρι στο άλλο, πότε οι φασίστες του παρελθόντος έχουν «συμμορφωθεί» με το δημοκρατικό παιχνίδι.

Πώς να ζω τη καθημερινή μου μιζέρια σαν ενεργός σαμποτέρ της, πως μου επιβάλουν καθολική σιωπή  με μεταχειρισμένες ιδέες, πως η ιδιοφυΐα είναι τόσο κοινή όσο η σκόνη και προσπαθούν να την καταργήσουν.
Ξέρω πως ο φασισμός δεν είναι ισοδύναμος με το κλομπ οποίου κι αν αυτός το κρατάει…
.... όχι δεν ειμαι ειρηνιστής αυτός είναι ο αντιφασισμος μου.
… και όταν βάζω «Αντι» μπροστα από μια «λεξη» δεν το κάνω για να λέω ότι απλά είναι εναντία σ αυτό αλλά ότι με αηδιάζει απολύτως.
 
Δεν υποστηρίζω πως είμαι Αναρχικός, αλλά πως υποστηρίζω την Αναρχία.
Είμαι αρκετά ατομιστής για να χαρακτηριστώ Αναρχικός και αρκετά ουτοπιστής για να χαρακτηριστώ Αριστερός.

Είμαι ακριβώς στην ένωση των δυο χρωμάτων της μαυροκόκκινης .
Δεν είμαι ούτε το κρύο μαύρο που καταναλώνει το ζεστό κόκκινο για συγχώρεση
ούτε το πεθαμένο κόκκινο που ζητιανεύει το ζωντανό μαύρο για να υπάρχει. 

Δεν ανήκω σε κανένα χρώμα της, ανήκω σε όλη.

ψιτ