Όταν την Κυριακή μου έσκασε ένα αντιασφυξιογόνο στη μούρη, όταν μου τέλειωνε η ανάσα μου, όταν έχανα σιγά – σιγά τις αισθήσεις μου , όταν στα 2-3 μέτρα από μένα έσκασαν τα ΜΑΤ από την Οθωνος και χτυπούσαν ανελέητα… τοτε ένα χέρι με έπιασε αγκαζέ, σφίγγοντας με σαν τανάλια και δεν με αφησε… ουτε πισω , ουτε να πεσω κατω , ουτε στα χερια των μπάτσων.
Με τράβηξε και με αφησε μονο όταν πλέον πηρα καθαρο αερα.
Ηταν ένα από αυτά τα καθάρματα – κουκουλοφόρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου