Στις 15 απρίλη πανελλαδική ημέρα διαδηλώσεων αλληλεγγύης στον μάριο ζ. τα πράγματα στη λιβαδειά κύλησαν σε μια ατμόσφαιρα αυτοεξευτελισμού. Με τους γνωστούς αριστεροστραφείς χειρισμούς που χαρακτηρίζουν συχνά τις επιτροπές κατοίκων, η αντίστοιχη της λιβαδειάς, δημιουργημένη και μόνο για την υπόθεση του μάριου γέννησε μια κεντρική επιτροπή κατοίκων, η οποία και ανέλαβε το αγωνιστικό καθήκον του επιφορτισμένου ειδικού, όπως άλλωστε αρμόζει σε συλλογικά εγχειρήματα ροζ αριστερών. Λόγω της αρκετής συμμετοχής περιμέναμε ότι η πορεία θα διέσχιζε τους κεντρικούς δρόμους της λιβαδειάς, ώστε να γνωστοποιηθεί η άδικη προφυλάκιση και το γενικό κλίμα κρατικής καταστολής, αλλά εκπλαγήκαμε. Η πορεία ξεκίνησε από την κεντρική πλατεία με συνθήματα ντουντούκας και μετά από 200 μέτρα εξαντλητικού ποδαρόδρομου κατέληξε στο προαύλιο του πανεπιστημίου, όπου έλαβε χώρα το καταληκτήριο μουσικό μέρος με το σχετικό διάβασμα κειμένου, το κουτί οικονομικής ενίσχυσης για τον μάριο και την εκ των υστέρων ανακοίνωση της μετατροπής του (μισή ώρα πριν τελειώσει η εκδήλωση και ενώ ο κόσμος είχε συνεισφέρει) σε κουτί για την αποπληρωμή ηχείων και κονσόλας.
Η αριστερά είναι γνωστό ότι έχει την τάση να αναιρεί τις κινηματικές διαδικασίες που εμπλέκεται λόγω μιας ριζωμένης νοοτροπίας σε αυτό τον πολιτικό χώρο, που φτιάχνει διαχωρισμούς μεταξύ έμπειρων μπροστάρηδων, που συνειδητά ή ενδόμυχα επιδιώκουν να αναδείξουν το κόμμα ή την μούρη τους και παθητικών μαζών που επιζητούν καθοδήγηση και κηδεμονία. Αυτό που κάνει περισσότερη εντύπωση είναι πως αποφασίζεται μια πορεία για το δικαίωμα του ατόμου να βγαίνει στο δρόμο και να διαδηλώνει, να περιορίζεται σε ένα πεντάλεπτο περίπατο. Ενώ η αντίσταση και η ενεργή παρουσία στο δρόμο γίνονται επιτακτικά όσο ποτέ άλλοτε μέσα στα τελευταία χρόνια, κάποιοι φετιχοποιούν το συμβολικό μέρος αυτών των κινήσεων, εκχυδαΐζουν οτιδήποτε το συλλογικό και τελικά αναλώνονται απλά στο ρόλο του εναλλακτικού μέσα στον πλουραλισμό της θεαματικής δημοκρατίας.
Στην Λιβαδειά αυτές οι παιδαριώδεις λογικές - του τύπου “ κάνουμε ότι κάνουμε για να πούμε ότι έγινε κάτι και εδώ“, μένοντας στα τυπικά χωρίς καμιά προοπτική για συνέχεια - έχουν παρατραβήξει. Τους επαναστάτες του εφησυχασμού και του καναπέ δεν θα τους αφήσουμε ούτε σε χλωρό, ούτε σε ξερό κλαρί.
ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ "ΠΟΡΕΙΑΣ"
ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΤΣΙΡΚΟ
Μία μεταπολιτευτική ανασφάλεια σιγόβραζε καρτερικά σε μυαλά και σχέσεις ανθρώπων ως συνολική κρίση (πολιτισμική, πολιτική, κοινωνική, οικονομική) ώσπου ήρθε η στιγμή της επίσημης ανακοίνωσης “βρισκόμαστε σε οικονομική κρίση” και το κάθε αδιαχώριστο κομμάτι αυτής της γενικευμένης μάστιγας έγινε πιο ευδιάκριτο. Η αφορμή δεν άργησε και ο εξεργεσιακός Δεκέμβρης του 2008 έδωσε την δυνατότητα σε αυτή τη συσσωρευμένη κοινωνική οργή να εκφραστεί και να μετουσιωθεί σε ζωή ενάντια σε έναν οχετό πολιτικών, δημοσιογράφων, εργατοπατέρων και μπάτσων, ενάντια στο εμπόρευμα ως προσωπική αξία και διαπροσωπική σχέση.
Μετά από απ΄ αυτές τις στιγμές συλλογικού πραγματικού βιώματος η κοινωνία μπήκε σε μια τροχία – ρόλο θεατή ενός θεάτρου του παραλόγου. Από τις πρώτες μέρες κυβέρνησης (Μ)ΠΑ(Τ)ΣΟΚ-κρατίας ο εσωτερικός στρατός κατοχής (ΜΑΤ) εισβάλλει τακτικά στα εξάρχεια συλλαμβάνοντας, ξυλοκοπώντας και τρομοκρατώντας. Στις 17 Νοέμβρη και τις μέρες του Δεκέμβρη του 2009 ο κόσμος που βγήκε στους δρόμους συνάντησε μια πρωτοφανή καταστολή, η οποία αποκρύφτηκε από τα ΜΜΕ. Προηγήθηκαν και ακολούθησαν μπουκαρίσματα σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και καταλήψεις. Ξανά συλλήψεις και κατασκευασμένες κατηγορίες που προκαλούν γέλια και σε νήπια. Εργατικά ατυχήματα και κρατικές δολοφονίες όπως οι Kamran Atif, Toddi και Λάμπρος Φούντας. Μαζικές προσλήψεις μπάτσων, δημιουργία νέων μπατσοσυμμοριών (ΔΙΑΣ), κάμερες παρακολούθησης, δήλωση στοιχείων κατόχων καρτοκινητών τηλεφώνων. Η θέληση της εξουσίας να ξέρει κάθε στιγμή ποιος είσαι, τι κάνεις, με ποιόν είσαι και τελικά η επιβολή του ποιος είσαι-τι κάνεις- με ποιόν είσαι, ώσπου να είσαι τίποτα.
Μηδενική ανοχή από τους βιαστές της κοινωνικής ψυχής και του κοινωνικού πλούτου σε όποιον τολμά να αντιστέκεται. Κάπου ανάμεσα στις περικοπές μισθών, στο πάγωμα συντάξεων, στην αύξηση της φορολόγησης, στο ευρύτερα εντεινόμενο αντιλαϊκό κλίμα και στα παραληρήματα του κράτους και των φερέφωνων του για εθνική ομοψυχία αντικρίσαμε με τρόμο τη σύλληψη διαδηλωτών σε ειρηνική πορεία, μεταξύ αυτών και του φυλακισμένου Μάριου Ζ. Η εξουσία έριξε για μία ακόμη φορά κάθε μάσκα δείχνοντας το πραγματικό φασιστικό της πρόσωπο διαλαλώντας: “Μπορώ να νομοθετώ και μετά να παραβιάζω εγώ η ίδια τους νόμους που έφτιαξα, μπορώ να κατακρεουργώ την ανθρώπινη ύπαρξη και να μένω στο απυρόβλητο. Συναινείτε-υποτάσσεστε ή σας μοιράζω απλόχερα την παράλογη οργή μου. ” Με άλλα λόγια ο ελλαδικός χώρος μετατρέπεται σε ένα εργαστήρι ευρωπαϊκών πειραμάτων στρατιωτικού χαρακτήρα με βασικό αντικείμενο «αναχαίτιση του εσωτερικού εχθρού».
Ώσπου φτάνουμε στην κορύφωση:”Εάν ψεύδεστε πρέπει τα ψεύδη σας να είναι πελώρια… Κι απʼ το πιο μεγάλο απʼ τα ψέματα, πάντοτε γίνεται πιστευτό ένα μέρος του” Α. Χίτλερ
Η θεαματική κοινωνία αρχίζει να θυμίζει περιγραφές δυστοπικών μυθιστορημάτων τύπου Όργουελ όπου τα αποστειρωμένα πρόσωπα των οθόνων όχι μόνο κατασκευάζουν τη κοινή γνώμη αλλά επιπλέον πλάθουν δικαστικές υποθέσεις και στη συνέχεια αναλαμβάνουν και το ρόλο του δικαστηρίου. Εδώ και λίγες μέρες η μηντιακή δικτατορία, ενοχοποιώντας και διασύροντας αγωνιστές καθώς και το φιλικό και συγγενικό τους περιβάλλον, επιδίδεται στη συρραφή τρομοσεναρίων τύπου χόλυγουντ με μεγάλα πολυτελή μαύρα τζιπ και κουκουλοφόρους της “αντι”τρομοκρατικής να ποζάρουν στα δελτία των 8. Φαντασιώνονται προφίλ αδίστακτων εγκληματιών με δήθεν συνομιλίες ασελγώντας στον 15χρονο αφγανό και στην 11χρονη τραυματισμένη αδερφή του, χρησιμοποιώντας τους σε ένα υπερθέαμα για την συγκηνισιακή ικανοποίηση του κοινού του καναπέ που διψάει για αίμα και μυστήριο. Τα δελτία ειδήσεων αραδιάζουν με ξέχειλη σοβαροφάνεια λασπολογίες πακεταρισμένες κατευθείαν από τα γραφεία της ΓΑΔΑ, επιδιώκοντας την πλήρη απονομιμοποίηση του αναρχικού και ευρύτερου αντιεξουσιαστικού χώρου στις ευκολόπιστες συνειδήσεις. Όταν τα ψέμματά τους αποκαλύπτονται ένα φιάσκο, παρουσιάζεται ένα άλλο ψέμα. Η αλήθεια δεν έχει σημασία, απλά η υπόθεση δεν πρέπει να καταρρεύσει ως τηλεοπτικό θέμα όσο ακόμα πληρεί τα επικοινωνιακά συμφέροντα μιας αλητήριας εξουσίας. Παρʼ ότι το ψευτοδίλλημα της ενοχής ή μη των 6 συλληφθέντων για συμμετοχή στην οργάνωση Ε.Α δεν μας αγγίζει, απλά γιατί η αστική δικαιοσύνη δεν έχει καμιά σχέση με δικαιοσύνη και ειδικά όταν έχει να κάνει με ανθρώπους που αγωνίζονται ζωσμένοι με συνείδηση και πάθος για ελευθερία, δεν μπορούμε να μην εξοργιστούμε μπροστά στις τρύπες της χυδαίας μηντιακής κατασυκοφάντησης συντρόφων μας.
Χάριν συμπλήρωσης του παζλ η ανακοίνωση της υπαγωγής της ελληνικής οικονομίας κάτω από τον έλεγχο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου(ΔΝΤ), ένα δρόμο που πρόκειται να πλήξει με ακόμα σκληρότερα μέτρα τους εργαζόμενους και τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες, λίγες μέρες μετά “την επιτυχημένη εξάρθρωση” μας επιβεβαιώνει και μας εξοργίζει περισσότερο.
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠʼ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ
Ελευθεριακό στέκι in girum
Στον 1ο όροφο του παν/μίου λιβαδειάς
Ανοιχτή συνέλευση κάθε Τετάρτη 19:00
ANTIGRAFH ΑΠΟ ....Athens IMC FORUM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου