Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

6 χρόνια από τον θάνατο του Μαύρου

Κάτι που του το χρωστάω εδώ και 6 χρόνια

Τον γνώρισα το 2000..
Ένας κόπρος , μαύρος με ατσουμπαλη κορμοστασιά.
Τα μπροστινά του πόδια … θεόστραβα και το ύψος του… ούτε ψήλος, ούτε κοντός , ούτε μέτριος..
Κάτι σαν μεταλλαγμένος.
Συνήθως γάβγιζε όταν έβλεπε κάποιους περαστικούς που περπατούσαν κρατώντας κάποιο ξύλο (καρδιοπαθείς) …
Όταν ρώτησα κανα 2 απ΄ αυτούς γιατι κουβαλάμε το ξύλο μαζί τους … μου είπαν για να μην τους επιτεθεί κανένα σκυλί…( κορόιδα νομίζετε ότι θα σας φανέ τα σκυλιά ε ?
η μαύρη η καρδιά σας θα σας ρίξει την καλή τη δαγκωνιά) .

Όσους φίλους ειχε ο Μαύρος , τόσους είχε κα εχθρούς.
Τον μαζεύαμε στην πολυκατοικία όταν χιονιζε ή όταν έκανε πολύ ζεστη μα κάποιοι σιχανρθωποι μας  τον πεταγαν εξω .. μην τους λερώσει το ιλουστρασιόν πάτωμα των κοινοχρήστων χώρων.
Ο Μαύρος όταν έμπαινε στην πολυκατοικία μας ,κοιμόνταν στο χαλάκι της πόρτας μας στον 1ο όροφο ( δεν είχε δύναμη ο δόλιος για να ανέβει πιο πανω).
Και φυσικά κορόιδο ήταν να κατέβει  … αφου και ζεστά ηταν και εμεις δεν τον πειράζαμε…
Για να τον κατεβάσω … του έβαζα δόλωμα λιχουδιές ..  (μην έρθει ο μαλακός μπάστακας της πολυκατοικίας όταν δεν ηταν κάνεις από εμας εκεί … και τον ρημάξει στις κλωτσιές).

Όταν γεννήθηκε ο γιος μου και άρχισαν οι πρώτες βόλτες με το καροτσάκι , μαζί με τον δικό μου σκύλο έρχονταν και αυτός … οσο μακριά και αν πηγαίναμε ( παρά την ηλικία του )…
Ήταν το αφεντικό στη γειτονιά και όχι μονο…
Ημουν απ τους λιγους με μηχανάκι που μόλις το άκουγε έκανε χάρες…άσε όταν έβλεπε τη γυναίκα μου … ειδικά όταν άνοιγε το πορτμπαγκάζ ( είχε μάσα βλέπεις ).

Αρχές 2004 , ο Μαύρος όσο περναει ο καιρός δυσκολεύεται ακομα και να σηκωθεί..
Όταν τον κοιτάς στα ματια , εκεινος τα χαμηλώνει σαν να ντρέπεται… λες και επειδή δεν είναι από τζάκι σπουδαίας ράτσας δεν αξίζει το βλέμμα σου ..
Φεύγουμε για διακοπές και αναρωτιόμαστε ποιος θα τον ταΐζει και τι θα του δίνει.
Γυρνάμε … ανακούφιση είναι εδώ και μας περιμένει…

΄΄Πιάσαμε φθινόπωρο βρωμοσκυλε … αντε να βγάλουμε και τούτον τον χειμώνα..΄΄

Χτες κατέβηκα να τον ταισω … είδα αίμα στην μύτη του..΄΄ βρε παλι τις έφαγες από καμιά γάτα ? ΄΄
Το πρωί μια γειτόνισσα μου ειπε ότι ο Μαυρουκος ολη νύχτα ξερνούσε αίμα…
Άρχισα να γυρίζω γύρω ολη τη γειτονία , ολη την περιοχή… αλλα πουθενα ο χαμενος

Τι μας λες ρε Μαύρε… δεν μας κάνεις ουτε την τιμη να πεθάνεις μπροστά στη πόρτα μας ?  
Μη μας γινεις βαρος ?
Και τωρα ? … που να σε ψάξω ρε μάγκα ? … που να σε φωνάξω ?

Ίσως να πηγες στον παράδεισο… είσαι όμως μεσα από αυτόν …ή και αυτοί σε άφησαν απ΄ έξω ?
Όπως και να ΄χει το θεμα … όταν κάποιοι θα κοπιάσουν να περάσουν εκεινη την πόρτα θα σε βρουν εκεί…

Τι κρίμα που δεν θα έχουν προλάβει να πάρουν τα φτερά τους …
Τι κρίμα που δεν θα μπορούν να πετάξουν …
Μην τους δαγκώσεις τους μαλακες… δεν αξίζει… καλύτερα σημάδεψε τους με τα ούρα σου …

Αντε ρε κοπρόσκυλο …θα τα πούμε κάπου εκεί πάνω..
Α και πες στο άγιο Πέτρο να πα να γαμηθεί …

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου